Γνωρίζουμε το σώμα μας μέσα από τα έργα του Keith Haring

Πώς είναι το σώμα μας; Τι μπορούμε να κάνουμε με αυτό;

O Keith Haring υπήρξε γνωστός εκπρόσωπος της pop art, μιας κουλτούρας "του δρόμου" αλλά και
κοινωνικός ακτιβιστής. 
Ενδιαφέρουσες πληροφορίες για τον ίδιο στην ιστοσελίδα http://www.haring.com/ αλλά και μια ιστοσελίδα για παιδιά http://www.haringkids.com/index.html



Θεωρώ ότι με τη μοναδική του τεχνοτροπία  που συμβαδίζει με το animation, γεμάτη χρώματα και φιγούρες απλές αλλά γεμάτες ενέργεια, βρίσκεται κοντά στην αισθητική των παιδιών, γι΄αυτό και τον επέλεξα σ΄ αυτό το πρώτο project για το σώμα (με παιδιά 3 ετών περίπου).


Χρησιμοποιήσαμε τις παρακάτω εικόνες:

Τα παιδιά είπαν:

-Τι βλέπουμε ;

- Παιδάκια…

- Τι κάνουν;

- Χορεύουν.

- Τραγουδάνε.

- Παίζουν μπάλα.

- Κάνουν έτσι… (δείχνει)

- Είναι αγόρια ή κορίτσια;  Ή μήπως είναι και τα δύο; Από πού φαίνεται;

- Είναι κορίτσια… σαν εμένα.

- Είναι αγόρια … γιατί κάνουν τα κακά τους πάνω τους σαν τον αδελφό μου…

- Πώς το κατάλαβες ότι κάνουν τα κακά πάνω τους ;

-  Έχουν αυτές τις γραμμές που είναι τα κακά…

- Είναι αγόρια…

- Το μπλε και το πράσινο είναι αγόρια και τα άλλα είναι κορίτσια.

Οι απόψεις μοιράζονται…

- Πώς λέτε να νιώθουν χαρούμενα, λυπημένα, θυμωμένα;…

- (Όλοι) Χαρούμενα!!!!

- Αυτά τα ανθρωπάκια έχουν μόνο ένα χρώμα. Αν βλέπαμε το πρόσωπό τους τι έκφραση- τι φάτσα θα είχαν;

Κάνουμε γκριμάτσες…

- Αν βάλουμε κι εμείς μουσική μπορούμε να χορέψουμε έτσι; 

- Ναι!!!!....

Αφού μιμηθήκαμε τις κινήσεις που είδαμε στις εικόνες αλλά σκεφτήκαμε και δικές μας αποφασίσαμε να γίνουμε κι εμείς τέτοια χρωματιστά ανθρωπάκια και να φτιάξουμε μια δική μας μεγάλη εικόνα.

Κι έτσι κι έγινε.

Πρώτα αποτυπώσαμε τις "πόζες" που μας άρεσαν σε χαρτί του μέτρου.

Μετά τις βάψαμε ψεκάζοντας τες με χρώματα. Βέβαια θα ήταν καλύτερα να ήταν το χαρτί άσπρο, αλλά εμείς δεν είχαμε. 

Υλικά: Άδεια μπουκάλια από σπρέϋ, αραιωμένη τέμπερα.

 Τελικά γεμίσαμε με τις φιγούρες μας το χώρο που έχουμε για κίνηση, μουσική και θέατρο.

Το δικό μας έργο τέχνης εμπνευσμένο από τον Keith Haring

...και μια λεπτομέρεια από αυτό...