Καλαμπόκια και ποπ κορν

Όλα ξεκίνησαν από μία ερώτηση.
Στο τραπέζι με τους θησαυρούς της φύσης είχαμε κάποιες μέρες μερικά καλαμπόκια ξερά από σπιτικό κήπο. Ένα πρωί, την ώρα ακόμα της υποδοχής των παιδιών κι ενώ κάποιοι περιεργάζονταν τους θησαυρούς, ο Λευτέρης ρώτησε:
- Αυτά τα καλαμπόκια τρώγονται;
Και τι χαρές μεγάλες όταν συνειδητοποίησαν όλοι ότι αυτά ακριβώς τα ξερά καλαμπόκια είναι αυτά που μας δίνουν τα ποπ κορν.

Η απόφαση ήταν άμεση και ομόφωνη- θα φτιάχναμε ποπ κορν.

Πρώτα, λοιπόν, τα καθαρίσαμε -και τι ωραία άσκηση για τη λεπτή κινητικότητα....
Ήταν μια διαδικασία που ήθελε τα "κόλπα" της και τα παιδιά δοκίμασαν διάφορες τεχνικές έχοντας άριστη συνεργασία και εποικοδομητικό διάλογο.

Ξεκίνησαν προσπαθώντας να τα βγάλουν ένα ένα, αλλά κάποια ήταν αρκετά σκληρά και ιδιαίτερα τα μικρά.

Ξεκινώντας από τα έξω η δουλειά ήταν ευκολότερη.
Ώσπου, η ανακάλυψη: πιάνοντας τα μέσα στη χούφτα και στρίβοντας τα χέρια ξεκόλλαγαν πολλά!!! Κρακ κρακ κρακ έπεφταν τα σποράκια στα πιάτα, γεμίζοντας τους όλους χαμόγελα.

Μερικοί δοκίμασαν το κόλπο και ενθουσιάστηκαν, ενώ άλλους δεν τους βόλεψε τελικά. Άσε ένα- ένα καλύτερα....

Άλλοι δοκίμασαν όλες τις μεθόδους, δοκιμάζοντας τι πετυχαίνει κάθε φορά καλύτερα.
Σιγά σιγά τους μαζέψαμε τους καρπούς.

• Οι ανάγλυφες κυψελωτές τρυπούλες που άφησαν τα σποράκια βγαίνοντας από το καλαμπόκι δεν έμειναν απαρατήρητες. 

Και δεν μπορέσαμε να αντισταθούμε στον πειρασμό να βάλουμε λίγη κίτρινη μπογιά και να πειραματιστούμε με τα αποτυπώματα που άφηναν στο χαρτί.

• Η διαδικασία παρασκευής ήταν η γνωστή και επίσης δεν έχω καμία φωτογραφία. Βάλαμε λίγο λαδάκι και λίγο βουτυράκι σε μια κατσαρόλα, ρίξαμε τα σποράκια, βάλαμε το καπάκι και περιμέναμε να ακούσουμε τους άπειρους κρότους, σαν πυροτεχνήματα!!! Βάλαμε τα ποπ κορν σε ένα τεράααστιο δοχείο και πήγαμε επίσκεψη στην άλλη ομάδα των μικρότερων για να τους κεράσουμε. Σωστό πάρτυ....

• Στο τέλος κάναμε και μια δραματοποίηση. 

Τα παιδιά μεταμορφώθηκαν σε σποράκια του ποπ κορν, μαζεύοντας το σώμα τους κόλλησαν πάνω σε ένα μακρύ ύφασμα που ήταν το καλαμπόκι. 

Μετά όμως τα ξεκόλλησα και τα έβαλα μέσα σε μια κατσαρόλα με λάδι και βούτυρο. Την κούναγα και αυτά γλυστρούσαν εδώ κι εκεί.

Μόλις ζεστάθηκαν τους έβαλα το καπάκι (ένα ύφασμα) κι αυτά άρχισαν να "σκάνε" πηδώντας. Κι όταν έσκασαν για τα καλά, τα έβαλα σε ένα μπολ και τα αλάτισα. 

Για τη δραματοποίηση με βοήθησε πολύ η μουσική από τα cd του Μανόλη Φιλιππάκη.

• Ααα και για να μην το ξεχάσω: Μετά από μια ιδέα που είδα στο pinterest, βάλαμε το πιο μικρό καλαμπόκι (που είχε πολύ μικρά σποράκια και δεν καθαριζόταν εύκολα) πάνω σε βρεγμένο βαμβάκι και μάλιστα μετά από λίγες μέρες βλάστησε!!!